IN MEMORIAM

IN MEMORIAM Johanna Petronella Louwerina (Lauri) Fransen
Drie verhalen: Fred Teunissen, Pippa en Gerard Petersen (zijn interview met Lauri tref je aan bij het verhaal van Fred Teunissen).

Het verhaal van Fred Teunissen (Wilp)

In memoriam Lauri Fransen (1946-2025)

 

Het verhaal van Pippa (Groningen)

Lieve Lauri,

gisteren vernam ik via een fb bericht dat je bent overleden en vannacht kwam je op bezoek. Dat had ik helemaal niet verwacht. Daar ik zelfs mijn lieve hond en zoon wegstuur als ze me te vroeg komen wekken ‘kom later maar terug, het is midden in de nacht’,  deed ik bij jou hetzelfde. Ik dacht dat het alleen maar een herinnering was en dat kan ook best na 11 of 12 uur in de ochtend vond ik. Je bleef. Het was rond 7 uur. Precies die dag ervoor had ik gelezen dat dat het tijdstip was dat de volle maan werkelijk helemaal vol zou zijn. Jij hield wel van een beetje spectaculaire symboliek dus toen ik dat besefte dacht ik: misschien toch even luisteren en contact maken.

Ik ontmoette jou jaren en jaren geleden in en via je diep doorleefde en tot op de bodem uitgezochte levenswerken ‘het evangelie van Isis’ en ‘het huis van Isis’. Met dat laatste boek van jou heb ik eindeloos veel nachten in één bed gelegen, ze lag vlak naast mijn hoofdkussen en ik las er steeds kleine stukjes in, herkauwde de stukjes en verwerkte en verteerde ze, schreef over mijn eigen ervaringen hiermee in mijn journal en las dan weer verder. Sommige boeken verslind ik, sommige boeken verwerk ik als slow food. In sommige boeken woon ik een tijdje. In jouw boek ‘het huis van Isis’ heb ik gewoond. Ik vertelde je dat en contacte je via facebook geloof ik. ‘Ik woon momenteel in het huis van Isis en kan er geen genoeg van krijgen. Ik wil dolgraag een sessie bij en met je plannen.’
‘Dat is goed. Kom maar.’ En ik kreeg een datum. Ik ging helemaal heen en weer die dag vanuit Groningen voor een channeling sessie bij jou. In die tijd was ik nog herstellende van een slopende ziekte en was ik echt verbaasd van mijn eigen actie om helemaal zelf heen en weer te gaan rijden voor één sessie. Maar het voelde belangrijk.

Toen ik aanbelde en binnenkwam ging je tegenover mij zitten met die hemelse uitstraling in je ogen en begon je met het channelen. Ik had keurig vragen voorbereid over wonen, werk en relateren. Het begon al direct een andere kant uit te gaan. Ik baalde daar wat van. Ik wilde niet horen wat mijn zielentaak op aarde was, ik wilde weten of er nog een leuk huis of een toffe vent in het vat lag voor mij. Toen werd je streng alsof Isis zelf in de kamer via jouw stem sprak. Ik was er behoorlijk van onder de indruk. ‘Jij kunt dit zelf ook, wat ik doe. Channelen.’ ‘Ja, dat weet ik wel, maar ik wil het niet. Ik heb het al druk genoeg met vrouwen bevrijden en hen terug hun blije, gepassioneerde lichaam laten voelen.’ ‘Maar dit is belangrijk werk van jouw ziel.’ ‘Ja, mijn ziel moet maar even wachten… Ik doe het wel hoor, maar alleen voor mezelf en vrienden.’
‘Het roept je.’ ‘Ja, ik hoor het wel roepen, maar ik roep niet terug. en ik wil graag een huis en een man.’ ‘Dít roept je.’
Ik moest er vanochtend ondanks dat ik het vroege tijdstip een midden-in-de-nacht ervaring vond, ontzettend om lachen. Jij werd steeds strenger. Je liet je niet afschepen door mij. En ik steeds koppiger. Maar op de een of andere manier vonden we elkaar daar helemaal in. Door je bezoek vanochtend herinnerde ik me het hele gesprek weer en alle andere details van onze ontmoeting, inclusief je kleine keuken met honderd boeken van jezelf die nog verstuurd moesten worden naar de uitgever.

Toen ik na een paar minuten in de weerstand te zitten over weer een boodschap over mijn zielenmissie (ik ben vaker bij mediums of orakels geweest en wat ik ook vraag het gaat altijd over mijn missie op aarde. Zelfs als ik een vriendin heel onschuldig om een kaart vraag over de liefde, dan moet ze al lachen als ze de kaart ziet en vraagt dan: ‘Wil je het echt weten? Het gaat over je zielenmissie.’ ‘Godskolere, alweer?’) eindelijk in de overgave ging, luisterde ik geboeid. Jouw stem had een soort echo van je geliefde Godin Isis denk ik want je klonk als een klaroen. Je begon op den duur met een hele uitleg, dat was ook al zo grappig vanochtend toen ik me dat herinnerde: ‘Wat je wel moet weten bij channelen is dat het heel belangrijk is dat je je verbindt aan een engel, een opgestegen meester, een gids die je vertrouwt, want er zijn ook andere boodschappers in het universum waar je je niet aan wilt verbinden,…’ Je uitleg ging nog een tijdje verder als een volleerd medium of channelaar. Ineens stopte je. ‘ Oh wacht eens even, deze uitleg geldt niet voor jou.’ ‘Huh?’ ‘Ja, ik hoor net dat het anders werkt bij jou. Jij krijgt nooit gidsen, populaire archetypen of bekende engelen en meesters in beeld. Jij krijgt rechtstreeks boodschappen van de Bron. Je hoeft dus niet te doen wat ik net allemaal zei. Je kunt gewoon waar je ook bent je energetische wortels naar boven en beneden uitslaan en de boodschap van de Bron gidsen.’ ‘Wel jammer eigenlijk, dat andere klinkt veel spectaculairder! Veel meer iets wat de mensen die luisteren aanspreekt denk ik.’ ‘Jij hebt je eigen klanten.’ ‘Oh en jouw helderziendheid werkt ook anders.’ ‘Ik ben niet helderziend hoor. Ik zie nooit engelen of aura’s of lichtverschijningen.’ ‘Dat klopt. Jij bent eigenlijk helderwetend en dat koppelt zich bij jou aan helderziendheid en helderhorendheid. Dus als jij mensen ziet is het alsof je aan hun ogen kunt zien en aan hun stem kunt horen wat er bij hun van binnen afspeelt.’

Op dat moment liet ik alle weerstand varen. Want dat was zo’n getrouw beeld van wat ik ervaarde met name in groepen. Als kind vond ik dit uiterst verwarrend vooral als ik met mensen optrok met veel laagjes. Ik vond ze vervelend en doodvermoeiend. Omdat ik die persoon als het ware als vijf personen tegelijk kon voelen en zien en geen onderscheid kon maken tussen die verschillende vijf en op welke kant van de persoonlijkheid of de kern van die persoon ik in godsnaam moest reageren. Ik vond de meeste mensen in mijn omgeving leugenachtig omdat ik altijd wist hoe ze zich voelden. En vooral wat erachter lag. Daar waar anderen twintig mensen op een feestje zagen, daar zag ik er een stuk of 80 tot 100. En dan kwam ik helemaal overprikkeld thuis.

‘Eigenlijk kun jij dus gewoon rechtstreekse beelden van de Bron doorgeven en kijk je dwars door mensen heen.’ ‘Ja dat zeggen mijn zoon en pleegdochter ook altijd. Maar zitten mensen daar wel op te wachten? Willen ze niet liever aartsengel Gabriel ofzo?’ ‘Dan moeten ze maar ergens anders heengaan. Je kunt het natuurlijk wel een beetje leuker maken met kristallen of mooie orakelkaarten. Houd je daar van? ‘Oh ja, daar houd ik ontzettend van!’ ‘Maar voor de Bron maakt het niet uit, onthoud dat goed. Of het nu een lantaarnpaal is die je vasthoudt of een kristal. In het eerste geval zullen ze sneller denken dat je een dorpsgek bent.’ ‘Dat denken ze toch al vrees ik…’ En daar hebben jij en ik toen heel erg om gelachen. Tot slot vroeg je me of ik nog een laatste vraag had. Ik wilde als een koppig kind weer over die toffe vent en dat huis beginnen maar ik hield wijselijk mijn mond.

Daarna, toen je hoorde dat ik er helemaal voor heen en weer uit Groningen was gekomen, bood je me een lekkere lunch aan. ‘Laten we dat maar eens lekker samen in het zonnetje gaan opeten.’ Dus ik verheugde me al direct als een gek. Ik houd van eten en ik houd van zon en ik zat al de hele dag binnen. Helaas gingen we toen aan de voorkant van je huis zitten in de schaduw van een grote boom. Die rechtstreekse zon op je gezicht vond je niet fijn. Ik wilde gillen maar ik at rustig mijn brood in de schaduw en vroeg je door naar je boek en het uitgeven ervan. Dat was een wijs uurtje. Soms heb je het gevoel dat je ineens in een magisch moment bent beland met een belangrijke ziel. Dat was dit moment voor mij. Het werd een heel mooi gesprek.
We hebben daarna nog jarenlang af en toe contact gehouden en je was zelfs lid van mijn besloten groep Dansend Orakel By Pippa. Je vroeg me de laatste periode van je leven regelmatig om een berichtje of boodschap van de Bron. Je gaf niks om status, in ieder geval nooit iets van gemerkt. Je deed gewoon je werk, zo doorleefd en zo toegewijd en diep mogelijk en stond open voor mijn manier van werken. Pas vanochtend besefte ik hoe ik uiteindelijk zoveel ben gaan doen van wat jij destijds doorkreeg voor mij in die sessie. Het was levens veranderend. Ik noem het nu dan ook letterlijk ‘Boodschap van de Bron’ en ben eindelijk nog maar sinds een jaar in mijn besloten groep deze readingen aan het geven en geef eindelijk mijn eigen orakelsessies individueel. Al meerdere jaren. Ik doe het geheel op mijn eigen manier. Niet erg verheven maar dichtbij mijzelf en de Bron.

Pas toen ik beloofde dit op te schrijven op facebook, ging je weg vanochtend met een soort knal alsof er iets viel in mijn huis (alles stond nog overeind toen ik even later checkte). Waarom per se op facebook en niet gewoon als herinnering in mijn eigen journal weet ik niet precies. Maar je zei wel: ‘Jij schrijft toch zulke mooie odes aan mensen? Wanneer krijg ik de mijne?’ ‘Ik beloof het je. Vandaag.’  Waarvan akte. En toen viel ik gelukkig nog een uurtje in slaap.
Je bent een heel bijzondere vrouw Lauri en je hebt me veel meer geleerd over mijzelf, mijn innerlijk weten en mijn zielenpad dan ik toen wist of doorhad. Mijn grootste dank!

Een mooie reis naar het licht! Jouw ziel is er klaar voor.
Lily

<3 By Pippa ❤️

Ga het lezen. Haar boeken!!!

P.S. Liever geen condoleances. Dat voelt niet op zijn plaats. Het is een ode aan haar en de herinnering aan haar. Zoals ze me vroeg. Dank jullie!

 

Het verhaal van Gerard Petersen (Nijmegen)
op Facebook:

——–Apostel van Isis———

Lauri Fransen leerde ik kennen door programma Yin Tijd dat ik met Frank Kouws heb gemaakt.
Eerder hadden we Bo Baden als gast in Yin Tijd en hij zei dat we zeker ook eens contact moesten zoeken met Lauri. Hier ben ik Bo nog altijd dankbaar voor.
~
Het bleek dat Lauri met haar stevige karakter een prachtig mens was die heel helder haar visie kon uitleggen. Dit merkte ik al in een eerste telefoongesprek en dat werd bevestigd in het Yin Tijd gesprek op 26 januari 2022. Hierin legde ze onder andere uit hoe de mensheid de rijkdom en wijsheid van de prehistorie is vergeten omdat de geschiedenisboeken één grote leugen blijken te zijn. Haar boodschap paste naadloos in onze Yin Tijd omdat ook Lauri vindt dat het feminiene gelijkwaardig is aan het masculiene en dat dit in het patriarchaat stelselmatig wordt onderdrukt.
~
In de zomer van 2022 las ik uiterst traag haar boek ‘Het Evangelie van Isis’. Het bleek een wekenlange initiatie te zijn in de boodschap en waarheid van dit evangelie. Ik merkte dat ik door het lezen van haar boek een reis door de geschiedenis maakte en ik werd ‘gereset’.
~
Door haar boek viel er voor mij heel veel op zijn plaats om te kunnen begrijpen waar we ons als mensheid nu bevinden en dat blijkt een stevig fundament voor bewustzijn te zijn. Na het lezen van het meesterwerk van Lauri, was mijn conclusie: “Het patriarchaat is meer dan 6000 jaar geïnstitutionaliseerd trauma”. Kort gezegd betekent dit dat de huidige patriarchale westerse samenleving die geleid wordt door toxisch-masculiene machthebbers, één grote puinhoop is van trauma en leven in afgescheidenheid. In een telefoongesprek met Lauri herkende ze zich wel in deze uitspraak.
~
Lauri was ook van mening dat het patriarchaat op zijn laatste benen loopt en dat we niet weten wat er daarna komt. Voor mij is Lauri een ‘wegbereider’ van deze nieuwe tijd waar de mensheid zich nu langzaam naartoe beweegt. Daarom voel ik vrede dat ze ons fysiek verlaten heeft omdat haar geest zo helder en krachtig is dat ze ons voor altijd voorleeft en het maakt dat ik me met haar verbonden voel.
~
Met veel liefde en dankbaarheid maak ik een buiging voor je en zeg ik:
Tot ziens!